مرحله فى حياتى ( الابتدائى ) 1

الموضوع ده كنت عايذ اكتبو من زمان بس كنت مكسل بسبب التفاصيل الكتير بس حاولت اجمع اغلب الاحداث واحطها فى الموضوع وهنزلو على ثلاث اجذاء المرحله اللى عايز اتكلم عنها فى الموضوع ده بالنسبالى هو من اسوء مراحل حياتى بجد صحيح كل المراحل عندى اسوء من بعض هههه لاكن ده حجر الاساس بنهم هههههههه هى المرحله الايتدئيه بجد بمجرد ان بفتكر المرحله دى من عمرى بحس ابنزعاج غريب المرحله دى كنت بعتبرها سراع بينى وبين اللى فى سنى وبين المستقبل بعد كده اول سنه دخلت فيها المدرسه كنت بمسابه القطه المغمضه اللى لسه خرجه من الدنيه على المجتمع اللى فى سنها بين الجرى والتنطيط والخبط والرزع شخصيات بعيده عنى تماما افتكر تانى يوم ليه فى الصف الاول الابتدائى مكنتش لسه استلمت الكتب والشنطه كانت فضيه فاعمل ايه بقى من العبقريه بتعتى اخت قصص كانت عندى فى البيت وحططهم فى الاشنطه ورحت بيهم المدرسه هههههههههههه ليكم انت تتخيلو اول ما طلعت القصص الواد اللى جنبى راح قال للمدرسه الحقى يا ابله ده جايب قصص معاه فى الشنطه ههههه المهم وقتها المدرسه قلتلى ادخلهم فى الشنطه لسه فاكر اسامى كتير من المدرسين والتلاميز اللى معايه مشكلتى ان ذاكره الماضى عندى قويه المهم من اسامى المدرسين ابله امل مكرهتش فى حياتى مدرسه زيها وكانت بتدينى عربى ورياضه ودين تخيلو كل ده وكانت فى خلقتى ابله ايمان بتاعت الرسم من اجمل الحصص هههه وابله جملات مدرسه الرياضه فى الصف الرابع الابتدائى وكمان نجلاء مدرسه الانجليزى وابله نشوه اللى بالنسبالى كانت مدرستى المفضله وكانت بدرسلى عربى وهحكى عنها بعد كده وابله شديه  مدرسه الدين هههههه يا لطيف دى لوحدها حكايه كانت مفتريه على العيال وحتى على ولدها بجد كانت شرسه اوى هههه 

المهم ان ابله امل دى كرهتنى فى المدرسين والتدريس كللو بجد مكنتش بطقها فى فتره اولى وتنيه وتلته ابتدائى دول اتعذبت فيهم من نحيه تعملى مع العيال كنت ضعيف الشخصيه بشكل ان ممكن اى حد ممكن يجى يرزل عليا ويضربنى من غير ما اعملو حاجه ده غير ان مكنتش مندمج معاهم كانو فى وادى وانا فى وادى اخر مكنتش بلعب خالص فى الفتره دى من بدايه ربعه ابتدائى وقتها خت قرار بالعزله عن عالم المدرسه مكنتش قادر اتحمل لا تعامل المدرسين معايا ولا العيال حتى كنت حساس لدرجه ان عايز معمله خاصه شخصيتى كانت غريبه فى وقت الفصل كلو بيكون بيجرو شمال ويمين انا كنت قاعد فى مكانى ما بتحركش فاخت قرار بالانعزال عنهم فى الوقت ده كانو فى البيت بيتحيلو عليا ويتغطو عشان اروح وانا كنت رافض رافض حتى فى بعض الايام اللى كنت بروح فيها كنت باخد جنب لوحدى عند الجرس معرف بيه ديما فى الوقت ده بقيت ملفت للانتباه فى المدرسه اذا كان لغيابى او للجنب اللى وخدو لنفسى بعيد عن اللى فى سنى المدرسين ديما لما يشفونى واقف جنب الجرس كانو ديما يعرضو عليه اللعب مع العيال لاكن كنت برفض كنت بحد نفسى غريب عنهم مابشبهمش فى اى حاجه لا هويات ولا شخصيه لدرجه انهم كانو بيتهمو ولدتى بانها هيا اللى بتخلينى ملعبش مع العيال كنت ديما بتحجج لسبب غيابى انى مريض لاكن غيابى من المدرسه وقعدتى فى البيت مكنتش رحمانى من الهروب من عيون الناس بحجه انى مريض فكنت ادايق جدا لو قبلت مدرس او ولد من اللى معايا فى المدرسه لان بكون عارف ان هيروح يقلهم انو مش مريض وان شفناه خارج كتير ممكن يتوقع ان انا كنت بغيب وبقدى حياتى لعب وجرى بلعكس خروجاتى كانت مقتصره فقط على الاهل او ان انزل اشترى حاجه ليا فقط

يتبع...